สายัญรอน...อ่อนแสง...จากแดงจ้า
จะลับฟ้า...ลาแล้ว...หนอแก้วเอ๋ย
สายลมพริ้ว...ลิ่วไหว...ใจรำเพย
เมื่อก่อนเคย...โชติช่วง...เหนือห้วงบน
ฉันขอเก็บ...ตะวัน...เพื่อวันหน้า
ไว้ส่องหล้า...พาฝัน...นั้นอีกหน
เมื่อเย็นย่ำ...ค่ำคร่า...ชราชน
ฟ้าอาจหม่น...หมองบ้าง...มิเป็นไร
ให้แสงจันทร์...พันดาว...สกาวสุก
ได้เปลี่ยนลุกส์...เวหา...ให้ฟ้าใส
สีนวลผ่อง...มองระยับ...ประดับใจ
ส่องอำไพ...ในคืน...รัตติกาล
http://poem.meemodel.com/etc/65513.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น