สายฝนโปรย...โรยเรื่อ...อยู่เหนือเศียร
ฤดูเปลี่ยน...เวียนผลัด...สะบัดหนาว
สายลมอ่อน...ย้อนโบย...โชยทางยาว
โอ้อกสาว...ร้าวรวด...ปวดฤดี
เดินท่ามกลาง...สายฝน...ถนนเส้นเก่า
เมื่อก่อนเคย...มีเขา...พะเน้าศรี
ยามฝนพรำ...ร่ายรำ...ฉ่ำชีวี
มาบัดนี้...ไม่มีแล้ว...แม้แต่เงา
ตะวันลับ...วับหาย...ไปหลายช่วง
ทะมึนมืด...ฝนลวง...แต้มทรวงเหงา
แหงนมองฟ้า...เวลานี้...เป็นสีเทา
สะอื้นเศร้า...ไร้แสง...แห่งดาวเดือน
คืนดาวดับ...อับโชค...โฉลกรัก
หนาวยิ่งนัก...อยากทักทาย...สหายเพื่อน
เหลียวมองซ้าย...ย้ายขวา...ว่าลางเลือน
สุดสะเทือน...เลื่อนล่อง...นองน้ำตา
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=975
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น