ขอขอบคุณ...ป้าหมู...ผู้โอบอ้อม
เอารักล้อม...หลอมเป็นยา...ทาเขนย
ความเจ็บปวด...ขมวดคลาย...ลงแล้วเอย
จึงมาเอ่ย...ขอบคุณ...ทุกทุกคน
น้องใบบอน...แมงมุม...สองพุ่มแก้ว
นั่งเรียงแถว...ส่งใจ...ให้คลายหม่น
ภุมริน...หล่อลึก...นึกเยี่ยมยล
ยังเวียนวน...ล้นเอ่อ...เกลอน้ำใจ
น้ำตาเทียน...เขียนอ้อน...ด้วยกลอนเพราะ
ฟังเสนาะ...นักหนา...พาหายไข้
และอีกท่าน...ท้าว. ดาว อาชาไนย
ขอรับไว้...จากใจจิต...มิตรไมตรี
ขอบคุณแก้ว...ราตรี...ดั่งพี่(+)เพื่อน
เป็นเสมือน...คู่ทุกข์...ร่วมสุขขี
ยังยืนหยัด...เคียงข้าง...วางฤดี
ไข้ที่มี...ลดได้...ในเร็ววัน
อยากจะทวง...รางวัล...ที่เอื้อนเอ่ย
อย่าช้าเลย...อะไร...ไหนของขวัญ
น้องรอรับ...จับต้อง...ของกำนัน
ของผู้ใหญ่บ้าน...นั้น...ก็ไม่เอา
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=1015
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น