หน้าเว็บ

จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

วันพฤหัสบดีที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

หากว่าเธอ...ได้อ่าน + benuser


หนึ่งชีวิต...ของฉัน...นั้นยังอยู่
คอยเฝ้าดู...ความเปลี่ยนแปลง...แสดงค่า
ในหัวจิต...คิดไกล...ไม่นำมา
เป็นบ่วงฆ่า...ว่าว่าง...ทางอบาย

เส้นขนาน...หารครึ่ง...ถึงที่สุด
แม้ยื้อยุด...ฉุดไว้...ใจขาดหาย
เหลือเพียงเยื่อ...เชื้อบาง...เป็นลางทาย
ฉันเป็นนาย...ตัวเอง...มิเกรงกลัว

ยามฉันหมอง...นองน้ำ...ฉ่ำสองเบ้า
แล้วเธอเล่า...อยู่ไหน...ไยหายหัว
ฉันเจ็บช้ำ...กล้ำกลืน...ยืนชกตัว
เพราะว่ามัว...หลงรัก...สลักทรวง

ต่อไปนี้...ถึงที...ของฉันบ้าง
จะขอสร้าง...ร่างฝัน...อย่าหวั่นห่วง
มีหัวใจ...ใสซื่อ...ถือโคมดวง
ส่องให้ล่วง...ผ่านชัด...รัตติกาล

ปล่อยฉันไว้...ในมุม...ที่ฉันชอบ
คือคำตอบ...มอบให้...ไว้เป็นฐาน
อย่าคิดมาก...ฝากซีก...อีกยาวนาน
เส้นสะพาน...ขนานคู่...อยู่ที่ใจ

ฝันของเรา...ยังคง...ส่งกระแส
ว่ามิแปร...แชเชือน...หรือเคลื่อนไหว
ยังคงตั้ง...นั่งตรง...คอยโยงใย
ฝากบอกไว้...ยังรัก...และภักดี

http://poem.meemodel.com/etc/65393.html

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น