มาจะกล่าว...บทไป...กระไรนี่
ว่ายังมี...หนุ่มหล่อ...พอถูถา
หน้าก็ดำ...ซ้ำแถม...แย้มเท้ากา
ขึ้นทั่วหน้า...ตาอี๋...หรี่ข้างนึง
มีเมียมาก...อยากเล่า...เหมาควงสอง
นอนร่วมห้อง...หมองใจ...มากว่าหนึ่ง
มีลูกเล็ก...เด็กแดง...แย้งยื้อดึง
อึงคะนึง...ปึงปัง...ยามกลางคืน
นามเมียแรก...แปลกชื่อ...คือจูงกะ
เกิดวันพระ...คะเน...แม่งามชื่น
สวยหยดย้อย...หรอยแรง...ปะแป้งยืน
ชี้หน้ารื่น...ด่าเมียสอง...ก้องนภา
อีกเมียเล่า...หน้าขาว...ลาวไข่ลวก
แถมหูหนวก...ปากแหว่ง...ใช่แกล้วว่า
ใครหน้าไหน...พูดอะไร...ให้ว่ามา
มิถือสา...ด่ากลับ...รับลูกเดียว
เธอมีนาม...ยามฟัง...ยังสะดุด
ชื่อนงนุช...สุดหวาม...มะขามเปรี้ยว
ผัวทั้งรัก...หนักหลง...จนงงเชียว
มิลดเลี้ยว...เกี้ยวจูงกะ...เลยสักครา
ครั้งเหตุเกิด...เปิดเผย...เอ่ยตามถ้อย
เหมือนเมียน้อย...ผัวรัก...เป็นหนักหนา
เมียหลวงเล่า...เจ้าอืดบวม...ท่วมหลังคา
ปานช้างป่า...งาด้วน...ชวนนึกกลัว
ปากนั้นดี...มีไฝ...หลายร้อยเม็ด
เหมือนดอกเห็ด...เห็บเต่า...ใช่เล่ายั่ว
สุรเสียง...เนียงดัง...ดั่งปืนรัว
แม้แต่รั้ว...ที่ตั้ง...ยังล้มตึง
เธอชอบด่า...พูดมา...ไม่ซ้ำแบบ
จะไปแอบ...ที่ไหน...เสียงดังหึ่ง
จะมุดน้ำ...ดำหนี...ที่ในบึง
เธอก็บึ่ง...มาดัก...หนักกว่าเดิม
เมื่อก่อนนี้...คนดี...ชั่งเรียบร้อย
เหมือนดั่งพลอย...มีค่า...อยากหาเพิ่ม
พอได้ใหม่...ไฉนหนอ...มิปรุงเติม
จูงกะเริ่ม...เปลี่ยนไป...ทำไงดี!!
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=980
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น