ว่าเกิดมา...ทั้งที...รวยหนี้สิน
ทรัพย์ในดิน...ถิ่นเก่า...ก็เอาขาย
มรดก...ตกทอด...กอดเพียงกาย
หมดสิ้นลาย...ของเสือ...เป็นเหยื่อกา
เป็นจับกัง...หวังรวย...ด้วยหวยหุ้น
กลับขาดทุน...ยับเยิน...เผชิญหน้า
เหงื่อแลกเงิน...เกินกว่า...พรรณนา
กินข้าว...คลุกน้ำตา...ค่าของคน
ว่าบุญดี...มีภรรยา...หน้าตาสวย
ทั้งขาวหมวย...สวยอวบ...บวบอิ่มฝน
ยังไม่ทัน...หม้อข้าวดำ...เธอจำนน
หนีตามชู้...ชื่นกมล...หม่นอีกครา
ถูกเบียดบัง...รังแก...ติดแหร่าง
นอนตาราง...ต่างมุ้ง...ยุ่งนักหนา
ทั้งศาลแพ่ง...แกว่งศาลเตี้ย...จนเพลียตา
คดีอาญา...ฆ่าโหด...เขาโจษจัณฑ์
พ้นจากคุก...คิดบวช...ผนวชก่อน
ไถ่บาปร้อน...ผ่อนเย็น...เห็นสวรรค์
รถก็ชน...ป่นปี้...บี้ตะบัน
ขาแขนนั้น...สะบั้นแหลก...แปลกมิตาย
เจ็บเกินทน...ฅ.ฅน...บนผืนโลก
ไยโฉลก...โชคบัดซบ...มิจบหาย
ต้องร่อนเร่...พเนจร...ทอนร่างกาย
เที่ยวโยกย้าย...ใต้สะพาน...บ้านพักพิง
เป็นขอทาน...งานหลัก...ใช่ยักยอก
เพราะจนตรอก...ออกตัว...ขำกลั้วกลิ้ง
เกิดจนแก่...แย่แค่ไหน...ไม่ประวิง
เรียกร้องสิ่ง...ใดใด...จากสังคม
สรุปท้าย...ความตาย...คือที่สุด
มิเยี่ยมยุทธ...ฉุดอยู่...ครูสะสม
บาปกรรมใด...ได้ชดใช้...ให้แร้งลม
ชีวิตเปื้อน...ติดตม...ล่มบัดซบ.
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=1021
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น