หน้าเว็บ

จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

วันพฤหัสบดีที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

มนต์รัก...เขื่อนลำตะคอง + benuser


บนเส้นทาง...ระหว่างสาย...มิตรภาพ
ที่สูงราบ...ฉาบฉาย...อ่านป้ายชื่อ
เขื่อนลำตะคอง...มองเด่น...เช่นเขาลือ
นึกอออือ...ดั่งคำ...เขาพร่ำมา

แวะจอดพัก...สักครา...หน้าสวนหย่อม
ที่รายล้อม...พร้อมพงษ์...วงศ์พฤษา
ทั้งดอกไม้...ไร่ดอก...ออกงามตา
รื่นชีวา...คราเห็น...เย็นชื่นใจ

เดินลำลอง...มองดู...ประตูเขื่อน
เห็นน้ำเคลื่อน...เลื่อนระยับ...ระดับไหล
คงส่งออก...จากเขื่อน...ลงคลองไป
ให้คนใช้...ไว้สอย...ตามรอยธาร

ปลายตาแล...ทิวเขา...สำเภาใหญ่
ขนานไกล...ไล้เทียบ...เรียบระหาร
ดูสลับ...ซับซ้อน...ดั่งลอนลาน
สูงตระหง่าน...บางแห่ง...ชักแหว่งเวียง

มีกังหัน...อันใหญ่...ปั่นไฟฟ้า
ตามดูมา...ล่าเล่า...เขายายเที่ยง
ตั้งสูงเด่น...เป็นจุด...ประดุจเรียง
ถ่ายภาพเคียง...ไว้หน่อย...ค่อยคุ้มทุน

โอ้ละหนอ...เหนื่อยนัก...พักทานข้าว
เห็นหญิงสาว...คนหนึ่ง...กลึงดั่งหุ่น
แม่เจ้าโว้ย!! ...งามแท้...แลแม่คุณ
จะมีบุญ...หนุนตัก...ไหมหนอเธอ

ทั้งเอวองค์...นงลักษณ์...พักตร์สวยสด
งามหมดจด...สะกดใจ...จนไผลเผลอ
แทบเดินรี่...ปรี่ไป...ใคร่ขอเบอร์
ได้แต่เพ้อ...ละเมอพก...แทบอกพัง

ด้วยเดชะ...ตะบะบุญ...คงหนุนส่ง
เดชบุญหลง...คงช่วย...อำนวยหวัง
เธอมาทัก...กวักมือ...ถือจานบัง
ว่าขอนั่ง...ด้วยคน...โต๊ะมันเต็ม

แสนยินดี...หรี่ตา...ทำหน้าเอ๋อ
เชิญคุณเธอ...นั่งใกล้...เข้าด้ายเข็ม
ประจวบเหมาะ...เคราะห์โชค...โฉลกเล็ม
ยื่นปลาเค็ม...ให้เธอ...เสนอใจ

มีโอกาส...ซักไซร้...ไล่เรียงถาม
น้องคนงาม...ตามตอบ...มอบถ้อยใส
ไร้ความลับ...จับจุด...รุดเร็วไว
ประสานไว้...ไขสื่อ...คือขาดแฟน

อะไรหนอ...ห่อบุญพา...วาสนาส่ง
แม่โฉมยงค์...หลงมา...น่าควงแขน
อยากจะหยุด...ฉุดเวลา...หาคะแนน
รักเหลือแสน...แม้นล้าน...สะท้านเมือง

โอ้เวลา...สายัญ...ตะวันคล้อย
ต้องจากกลอย...ลอยลับ...เหมือนดับเครื่อง
หวังวาดใจ...ไว้หนอ...ขอดาวเรือง
ก่อนย้างเยื้อง...กายา...ออกมาพลัน

เธอแสนดี...มีน้ำใจ...หมายเดินส่ง
และตกลง...แลกเบอร์...ใช่เพ้อฝัน
นี่แหละเหวย...เอ๋ยคู่...ชู้ผูกพัน
ที่สวรรค์...ท่านมอบ...ให้ครอบครอง

ละลาแล้ว...แก้วตา...สุดารัตน์
ตะวันพลัด...ผลัดฟ้า...ว่าจันทร์หมอง
พี่ขับรถ...อดไว้...ไม่อยากมอง
คิดถึงน้อง...เหลือเกิน...ประเมินการณ์

จอดรถเลี้ยว...ข้างทาง...อย่างหวาดหวั่น
โทรศัพท์นั่น...แบตหมด...สลดพล่าน
สุดใจเอ๋ย...เอ่ยพ้อ...ทรมาน
ตะวันผ่าน...เหลี่ยมลับ...จับไม่ทัน

ลำตะคอง...มองเห็น...ยามเย็นย่ำ
แลสีคล้ำ...ดำทะมึน...สะอื้นกลั้น
หยดน้ำตา...ลาหล่น...หม่นชีวัน
เพ ลาสั้น...กระชั้นชิด...ฤทธิ์รักแรง

สูดสายลม...ชมเขื่อน...ยามเดือนดับ
ยืดอกรับ...ความจริง...ทุกสิ่งแสร้ง
ขับรถต่อ...ห้อร้อย...ทยอยแซง
มนต์แสลง...รักนะ...ลำตะคอง



http://poem.deedeejang.com/category/20/11079-ayoayoayoaayoayoayoaayoayoaayoayoayoayoiayoayoayoayoayo-benuser.html

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น