ฝนหล่นมา...ปลากินมด...หมดทั้งฝูง
เราอยู่สูง...หวั่นไหว...ทำไงหนอ
น้ำท่วมหนัก...พักค้าง...อ้างต้องรอ
รัฐมาจ่อ...ต่อเรือ...เอื้อเฟื้อกัน
อย่าขยับ...จับเกาะ...ให้เหมาะที่
ดูวารี...ปรี่เชี่ยว...เสียวจริงนั่น
หากหล่นไป...สงสัย...ง่อยสูญพันธ์
อย่าผลุนผลัน...หันแรง...แกล้งนักเลย
ยืนร้องป่าว...ด่าวดิ้น...จนสิ้นเสียง
ช่วยลำเลียง...เครื่องช่วย...ด้วยเถิดเอ๋ย
ชักเริ่มหิว...ท้องกิ่ว...แล้วนะเอย
อย่าเฉยเมย...มองข้าม...ในยามทุกข์
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=968
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น