เหมือนหมดไฟ...ยังไง...ก็ไม่รู้
เริ่มหดหู่...ดูเถิด...มันเกิดแผ่ว
อารมณ์กลอน...อ่อนแอ...ชักแพ้แนว
เด็กเสียแล้ว...สิเรา...สุดเศร้าใจ
จะแต่งเรื่อง...อะไร...ก็ขัดเขิน
เห็นเขาเมิน...เดินหนี...ยี้หน้าใส่
ทำจมูก...ฟุตฟิต..เหมือนผิดไล
เบ้ปากไป...นู่นนี่...เซ็งลี้เลย
อยากจะถัก...กลอนรักลง...ดั่งหงส์ฟ้า
ร่อนถลา...เรื่อยไป...ให้เปิดเผย
แต่สะดุด...หยุดที...ที่ไม่เคย
รักเป็นเช่นไรเอ่ย...ไม่เคยมี
เลยไม่หวาน...พาลขม...อารมณ์ขุ่น
คิดหัวหมุน...แล้วหนอ...ท้อเหลือที่
กดแป้นพิมพ์...ยิ้มร่า...อีกสักที
มั่วสิ้นดี...แต่งไป...ใครจะมอง
http://poem.deedeejang.com/category/20/11229-aayoaayo-benuser.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น