อัสดง...สุริยงค์...เย็นยอแสง
ลับเหลี่ยมโลก...จำแลง...กลางแอ่งห้วย
ลาต้นพร้าว...ราวตาล...ลานสำรวย
ประจิมทิศ...บ่งสวย...ด้วยส้มแดง
เมฆาคล้อย...ลอยเลื่อน...เกลื่อนระดาษ
นภากาศ...วาดลง...หลงแต้มแต่ง
สุกเรืองรอง...มองเห็น...เป็นระแนง
เงาทะมึน...ขึ้นแกล้ง...แปลงนที
ตะคุ่มดำ...คำพจน์...สะกดกลั้น
สุริยัน...หันหลัง...ทิ้งถังสี
ความมืดมิด...ปิดฟ้า...ทั่วธานี
ปฐพี...ริบหรี่แล้ว...แว่วทำนอง.
อยากจะเก็บ...ตะวัน...ดวงนั้นไว้
จะมีใคร...ไหมหนอ...พอสนอง
ช่วยแบ่งเบา...เอารัก...เป็นหลักจอง
ช่วยกันคล้อง...สุริยา...มาให้ชม
ขอเพียงเธอ...เสนอใจ...ไม่หันเห
ล้อมทะเล...เอาไว้...ใช้ใจหม่
เก็บตะวัน...ทันร่วง...ดวงกลมกลม
ปรุงผสม...สูตรรัก...สลักทรวง
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=978
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น