อยู่คนเดียว...มันเหงา...เข้าใจไหม
อยากมีใคร...สักคน...มาเคียงข้าง
ยิ่งตอนนี้...จิตใจ...ชั่งบอบบาง
และอ้างว้าง...เปล่าเปลี่ยว...วังเวงใจ
หว้าเหว่นัก...รักหนอ...ไม่สมหวัง
เลยต้องอยู่...ลำพัง...อย่างหวั่นไหว
เจ็บในจิต...คิดเศร้า...เหงาเรื่อยไป
จะมีไหม...ใครสักคน...ที่เหลียวแล
หากหญิงชาย...คือคู่...ตุนาหงัน
หญิงอย่างฉัน...ชายใด...จะแยแส
มาร่วมเรียง...เคียงข้าง...ว่างเทคแคร์
สี่ห้องใจ...ไขแข...จะแชร์โชว์
http://poem.meemodel.com/etc/65676.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น