หอมเอยหอม...ดอมดู...ชูเหนือพักตร์
กลิ่นประจักษ์...สลักห้วง...ดวงยี่หวา
กามนิต...วาสิฏฐี...คือที่มา
ของมนต์ตรา...รักแท้...แม้ห่างไกล
หนึ่งชายหนุ่ม...มั่นจิต...สถิตย์หนึ่งหญิง
หวังเป็นมิ่ง...คู่เคียง...แต่เอียงไหว
รักไม่สม...บ่มเพาะ...กระเทาะใจ
สะอื้นไห้...สลายแล้ว...แคล้วจากกัน
ถึงกายห่าง...แต่วางใจ...ไว้ใกล้ชิด
แนบสนิท...ฤทธา...สัญญามั่น
แม้ตายดับ...รับรู้...เราคู่กัน
สู่สวรรค์...ชั้นฟ้า...ดาวดึงส์
ณ.ต้น...ปาริชาต...วาดวางหมาย
แม้ชีพวาย...ตายดิ้น...สิ้นนึกถึง
จุดนัดพบ...สองเรา...เฝ้าคำนึง
ห้วงตราตรึง...ซึ้งใจ...ใคร่พบกัน
กลิ่นเอยกลิ่น...ดอกไม้...ปาริชาต
หอมสะอาด...ดาษดื่น...ดั่งชื่นฝัน
ได้สูดกลิ่น...สิ้นร่าง...ลางอัศจรรย์
ระลึกพลัน...ชาติเก่า...เล่าย้อนคืน
หอมอวบอวน...ชวนหวิว...ลิ่วแรงรัก
เมื่อพบพักตร์...ปักจิต...มิคิดอื่น
ระลึกแล้ว...แก้วมณี...ศรีขวัญยืน
วาสิฏฐี...ชี้ชื่น...กามนิต
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=964
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น