ปลายยอดพร้าว...ยาวทอด...สอดประสาน
สื่อดวงมาน...หวานแว่ว...เป็นแถวกล้า
มองลึกลับ...ซับซ้อน...ย้อนเวลา
ราวกับว่า...นภา...จะแคบลง
ยิ่งพิจมอง...หมองใจ...คล้ายสับสน
โลกเวียนวน...หม่นเศร้า...เราเดินหลง
อยู่ในวัฏฏ์...ขัดขืน...ยืนงงงง
อยากจะปลง...ตรงนี้...ที่เรามอง
ตาเหม่อลอย...น้อยใจ...ใครคนหนึ่ง
ก่อนเคยซึ้ง...ยิ่งนัก...รักเราสอง
มาบัดนี้...พี่เหงา...กระเทียมดอง
โอ้นวลน้อง...ล่องหน...คนหลายใจ
http://poem.meemodel.com/etc/65480.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น