คืนนี้หนอ...หอรัก...ไม้สักล่ม
กลิ่นหอมหวน...ชวนเป็นลม...ดมกลิ่นไหม้
คนเคยรัก...ภักดี...มีเปลี่ยนไป
เหตุอันใด...เล่าหนา...ร้างลากัน
ผิดอะไร...ขวัญใจ...แม่บุญปลูก
ไยทิ้งลูก...ฟูกหมอน...ที่นอนฝัน
ไปคบชู้...สู่ชาย...อายจาบัลย์
นรก-สวรรค์...นั้นมี...ไยไม่เกรง
โอ้พระเอ๋ย...พระจันทร์...วันเดือนผ่อง
สีอ่องต่อง...มองเห็น...เป็นสีเปล่ง
กำลังหก...ตกน้ำ...ย่ำนักเลง
หัวใจเก่ง...เคว้งคว้าง...แทบวางวาย
ลอยตอกย้ำ...ช้ำชู้...ดูเอาเถอะ
มิอยากเจอะ...แล้วหนอ...หันคอส่าย
จันทร์เคยแจ่ม...เริ่มแรมร้าง...วางฝีพาย
ส่วนแม่สาย...พลายบัว...ทิ้งผัวจร
http://poem.meemodel.com/etc/65376.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น