อกสะอื้น...ขื่นขม...ระทมไหม้
เหมือนหัวใจ...จะขาดดิ้น...สิ้นตอนนี้
ห้วงคำนึง...ถึงเธอ...คนแสนดี
เจ็บเหลือที่...จะทนได้...ในอุรา
รักที่เคย...แสนหวาน...มาราญหัก
ปวดยิ่งนัก...หนักในทรวง...หน่วงแรงกล้า
กลืนไม่เข้า...คายไม่ออก...ปลอกน้ำตา
ที่หลั่งมา...เทมาดั่ง...ทำนบพัง
ฝันทั้งหลาย...มลายสูญ...บุญไม่ต่อ
ห้องเรือนหอ...ก็มาพัง...อย่างสิ้นหวัง
อนาคต...มางอปลาย...ไม่จีรัง
ตกในวัง...วนแห่งเศร้า...เหงาจับใจ
http://poem.deedeejang.com/category/4/9814-9814.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น