ขอโทษครับ...ขอรับผิด...ญาติมิตรรัก
สุดเหนื่อยหนัก...นักหนา...ล้าเหลือหลาย
งานมันเยอะ...เจอะแล้วกลุ้ม...รุมเกือบตาย
กิ๊กทั้งหลาย...โปรดเห็นใจ...อภัยที
ทั้งไฮฟง...ไฮไฟร์...ไม่ได้เช็ค
จดหมายเล็ก...อีเมลล์น้อย...คอยขมี
จะเร่งตอบ...ปลอบใจหา...นะคนดี
โอกาสมี...เมื่อไหร่...จะจัดการ
อย่าพึ่งงอล...ค้อนหน้าบึ้ง...เหมือนผึ้งต่อย
ยิ้มให้หน่อย...อย่าน้อยจิต...คิดว่าขาน
ที่ห่างหาย...ไปหลายวัน...นั้นเพราะงาน
โปรดสงสาร...เห็นใจด้วย...ช่วยการุณย์
http://poem.meemodel.com/etc/58375.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น