แม่จ๋าแม่...ลืมตา...พูดกับหนู
ใยนิ่งอยู่...รู้ไหม...ลูกใจเสีย
อย่านอนเฉย...เลยนะแม่...แม้ล้าเพลีย
ใจละเหี่ย...เมื่อเห็นแม่...แน่นิ่งไป
ลุกสิแม่...ลุกขึ้น...ตื่นจากฝัน
อย่าหลับนาน...มันวังเวง...เคว้งหวั่นไหว
กลับบ้านเรา...เถอะนะ...อย่าเงียบไป
น้ำตาไหล...ใจแสนเศร้า...ร้าวระบม
ลูกกลัวจัง...ตกพวังค์...ดั่งชีวิต
จะมืดมิด...ไร้เข็มทิศ...จิตขื่นขม
เหมือนโดดเดี่ยว...เดียวดาย...ปลายสายลม
จะขดปม...จมจุกอก...ฟกในทรวง
http://poem.meemodel.com/etc/58041.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น