น้ำเซาะทราย...หลายครั้ง...ยังพังล่ม
ปราสาทถล่ม...จมลง...ปลงแล้วหนอ
ชีวิตคู่...แขวนอยู่ดั่ง...งูพันคอ
จะเดินต่อ...ก็ไม่ไหว...ใจระทม
สงสัยต้อง...ลองหยุด...ยุดไว้ก่อน
เริ่มจากถอน...หัวใจนี้...ที่ขื่นขม
ไม่ให้หลง...ลงจนลึก...ฝึกอารมณ์
หักและข่ม...ขย่มให้อยู่...ดูจิตใจ
แม้เลิกร้าง...ลาไกล...ใจดวงนี้
จะถูกขยี้...ย่ำยี...แตกสลาย
ก็ยังดี...กว่าค้างคา...ในหัวใจ
ดุจแผลร้าย...ทำให้...ตายทั้งเป็น
http://poem.meemodel.com/etc/57911.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น