กำลังนั่ง...ฟังสำเนียง...เสียงคนรัก
ดั่งจมปลัก...สลักจิต...สนิทมิหน่าย
อารมณ์เคลิ้ม...เติมประดัง...นั่งเหยียดกาย
คุยกับสาย...ปลายทาง...อย่างซุกซน
จู่ จู่ ก็...เกิดเหตุการณ์...ไม่คาดฝัน
ชายฉกรรณ์...มันวิ่งกรู...ดูสับสน
เข้าล้อมหน้า...ล้อมหลัง...ยังชอบกล
ในบัดดล...คนหนึ่งนั้น...ก็ชักปืน
เสียงมันขู่...ดูท่า...ว่าไม่รอด
จะต้องจอด...ตายแหง๋แก๋..แน่อย่าฝืน
มันไม่ถาม...ความเป็นไป...ในจุดยืน
และเสียงปืน...ก็ดังขึ้น...ณ. ทันใด
เปรี้ยง.นัดแรก...แทรกเข้าท้อง...ทางด้านขวา
นัดต่อมา...เปรี้ยงเข้าซ้าย...ทะลวงไส้
สองนัดซ้อน...ร่อนเข้าขา...ขวาทันใด
นัดถัดไป...เข้าขาซ้าย...จนเกือบพรุน
ยังไม่ทัน...จะส่งเสียง...ก็เปรี้ยงอีก
ยากจะหลีก...แท้แท้...แพ้กระสุน
โดนไหล่ซ้าย...และไหล่ขวา...เละเป็นจุน
หัวหูหมุน...คูณความงง...หลงทิศทาง
จำได้ว่า...ไม่เคยมี...ศัตรูแน่
กรรมแท้แท้...ต้องถูกยิง...จนทิ้งร่าง
กายทรุดลง...ปลงชีวิต...จิตวายวาง
ใกล้สว่าง...ก็หายมึน...ตื่นพอดี
ฮ่วย...ข้อยฝันไป จังซั่นบ่ ต๊กใจเบิ๊ดเร้ย.ยังอยู่ครบ 32 อิอิ
ปล. เอาความฝันมาเล่าสู่กันฟังเจ้าค่ะ
http://poem.deedeejang.com/category/20/9830-9830.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น