อธิฐาน...ผ่านลานดาว...ที่พราวพร่าง
สุกสว่าง...กลางนภา...เวหาหล
ประนมมือ...ถือสิบกร...ขอพรดล
ให้ถึงคน...ที่อยู่ไกล...ได้มีแรง
ยามเธอเหนื่อย...เมื่อยล้า...ด้วยว้าวุ่น
งานเป็นดุ้น...ดั่งทุ่นไฟ...ติดไม้แห้ง
ยากจะดับ...บังคับอยู่...ดูเปลี่ยนแปลง
เหมือนจงแกล้ง...แผลงฤิทธิ์...อิดระอา
ด้วยความสัตย์...ตรัสซื่อ...คือวอนขอ
ให้ดาวทอ...ต่อพลัง...กระจ่างหล้า
ช่วยส่องแสง...เป็นแรงใจ...ให้พีรดา
จงล่วงลา...เรื่องร้าย...กลายเป็นดี
ขอให้แกร่ง...แรงดี...ไม่มีตก
แม้ช้ำฟก...จนงกเงิ่น...เปิ่นแบบนี้
แต่สุดท้าย...ให้ได้ชัย...นะคนดี
ยิ้มสู้ซี...พีรดา...อย่าคิดยอม
... ~~~ สู้ สู้ สู้ นะ จุ๊ฟ จุ๊ฟ ~~~ ...
http://poem.meemodel.com/etc/58191.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น