เหนื่อยมากไหม?...ใจให้ถาม...ยามเธอหมอง
ฉันนั่งมอง...ตรองคนึง...ถึงต้นสาย
ทั้งเหตุต้น...ที่ต้องทน...ไปจนตาย
กำหนดหมาย...ได้แต่ช้ำ...ปลายทางเดิน
กับชีวิต...ที่เหลืออยู่...นับจากนี้
ทุกนาที...เหมือนแขวนลอย...พลอยขาดเขิน
กำลังใจ...ที่ใกล้ดับ...ดูยับเยิน
เจ็บเหลือเกิน...จะเดินต่อ...ก็ระอา
อยากจะหนี...ไปให้ไกล...ไม่แลเหลียว
หางตาเดียว...ไม่อยากเจอ...แม้เพ้อหา
อยากจบคำ...ว่าเรา...แล้วจากลา
ให้น้ำตา...ได้เป็นยา...รักษาใจ
http://poem.meemodel.com/etc/58266.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น