ในยามดึก...สงัด...ลมพัดผ่าน
หนุ่มชาวบ้าน...ต้องทำงาน...เพื่อสานฝัน
เป็นเวลา...ตีหนึ่ง...ของทุกวัน
จิตมุ่งมั่น...ปั้นตะเกียง...เรียงดวงไฟ
พร้อมกับมีด...กรีดยาง...เดินย่างก้าว
เพื่อสาวเท้า...เข้าสวน...จวนก่อนสาย
ร้องฮำเพลง...บรรเลงกล่อม...หลอมดวงใจ
แสงส่องไฟ...ให้ใจสู้...แม้อยู่เดียว
มองต้นยาง...ต่างหน้าสาว...คราวหาวง่วง
ไร้คนควง...ดวงใจนี้...พี่แสนเปลี่ยว
วอนสายลม...ช่วยพรมพร่าง...ร่างหนุ่มเพรียว
ขอเศษเสี้ยว...กำลังใจ...แบ่งให้ที
กว่าจะกรีด...รีดเป็นแผ่น...แสนเหนื่อยยาก
แต่ถ้าหาก...ได้แรงใจ...ไม่หน่ายหนี
หนุ่มหน้ามน...คนใช้แรง...แฝงวจี
ชีวิตนี้...จะยอมพลี...มีรักเดียว
http://poem.deedeejang.com/category/20/9708-9708.html
ราคายางตกต่ำช้ำยิ่งนัก ทั้งคนรักยังบ่นว่า น้ำตาไหล
ตอบลบน้ำยางไหลลงถ้วยเป็นทางไป น้ำตาไหลรดดินสิ้นราคา