เหมือนจังหวะ...หัวใจ...นักขายฝัน
ทนบากบั่น...ปั้นอักษร...กลอนเรียงร้อย
บทลำนำ...คำประพันธ์...อันเลื่อนลอย
มาประดอย...ร้อยความ...ตามเป็นจริง
สิ่งที่เห็น...เป็นเพียงบท...รสอักษร
จากห้วงตอน...วอนว่า...น่าชมยิ่ง
แต่ที่เหลือ...เหนืออื่นใด...ในความจริง
ก็คือสิ่ง...ที่กลั่นกรอง...ของจิตใจ
ทั้งภาพพิมพ์...ที่ยิ้มร่า...น่าขับขัน
ดลจาบัลย์...ให้ปั้นแต่ง...แถลงไข
ออกมาตาม...ความคิด...ลิขิตไป
เสกใส่สี...และใส่ไข่...ไปตามกาล
http://poem.meemodel.com/etc/57317.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น