ชีวิตคน...บนโลก...สุดโศกเศร้า
แสนเงียบเหงา...วังเวง...คว้างเคว้งยิ่ง
มีทุกข์-สุข...คลุกเคล้า...เข้าช่วงชิง
ล้วนไม่จริง...สิ่งที่เที่ยง...ก็เพียงลม
มีเกิดดับ...สลับไป...ให้เวียนว่าย
ทั้งเกิดตาย...คล้ายล้อเกวียน...เปลี่ยนหวานขม
โอ้โลกนี้...ที่เราเห็น...เด่นระทม
ใยยอมจม...ให้กิเลส...เหตุต้นกรรม
อันร่างกาย...ตายไป...ก็ไร้ผล
ใยผู้คน...วนหลงไหล...ใจชื่นฉ่ำ
ความเป็นจริง...แค่เศษซาก...จากผงดำ
ของดินน้ำ...ลมไฟ...โปรดใคร่ตรอง
ทั้งกิเลส...ตัณหา...สารพัด
รวมบีบอัด...จัดประดัง...ตั้งให้หมอง
กินกามเกียรติ...เบียดบัง...คลังธรรมทอง
วิญญาณล่อง...ต้องหมองเศร้า...เมื่อเราตาย
แล้วเมื่อไหร่?...จิตใจ...จะพ้นทุกข์
จะพบสุข...อันสงบ...สยบมวลสาย
ไม่อุบัติ...สลัดทิ้ง...สิ่งมีกาย
แสงธรรมฉาย...ใกล้หรือยัง?...ฝั่งนิพาน
"เวลา...คือคำตอบ...หรือคำตอบ...คือเวลา"
http://poem.deedeejang.com/category/22/9735-9735.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น