ในค่ำคืน...ดึกสงัด...ลมพัดวูบ
อวลกลิ่นธูป...ลูบไล้...สู่ใบกล้วย
สายลมอ่อน...รอนหวิว...ริ้วลู่อวย
แลสลวย...ระทวยพริ้ว...ลิ่วตามลม
เย็นยะเยือก...เลือกไม่ได้...ที่จะหลบ
มืดค่ำพลบ...สยบสยิว...ทิวเส้นผม
ทั้งขนขา...ลามมาแขน...แพนระงม
ยากจะข่ม...ให้ล้มได้...หงายตั้งชัน
กลั้นหายใจ...เดินไป...อย่างเงียบเงียบ
หลังเย็นเฉียบ...เหยียบย่าง...ร่างกายสั่น
เงาตะคุ่ม...ตามสุมทุม...พุ่มไม้ชัน
เห็นแล้วหวั่น...สุดหวาดเสียว...เปลี่ยวเอกา
ณ. ทันใด...ใจก็หล่น...พ้นตาตุ่ม
ดั่งไข้รุม...สุมไฟฟืน...ขึ้นใบหน้า
ภาพที่เห็น...เป็นหญิงสาว...ขาวโสภา
โผล่ขึ้นมา...เต็มสองตา...แทบบ้าตาย
http://poem.deedeejang.com/category/20/9693-9693.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น