ช่วงชีวิต...ครั้งหนึ่ง...พึงโดดเดี่ยว
เป็นดั่งเหยี่ยว...เที่ยวผิน...บินถลา
สัมผัสหมอก...ดอกไม้...ไพรพนา
หยั่งธารา...มหาสมุทร...สุดเขตชล
ได้เหิรล่อง...ท่องไป...ในโลกกว้าง
แม้นอ้างว้าง...หนาวเหน็บ...เจ็บไม่สน
เพียงเรียนรู้...ดูอื่น...หมื่นล้านคน
ก็คุ้มจน...เหลือนับ...จับคณา
ถลาลม...ชมวิว...ลิ่วลอยล่อง
คอยสอดส่อง...มองเปลี่ยน...เวียนวนหา
อันสิ่งหนึ่ง...สิ่งใด...ที่หมายตา
เพื่อไขว่คว้า...มาเคียง...เพียงอุ่นใจ
หากคุณลอง...สักครั้ง...ยังประโยชน์
จะปราโมทย์...ชื่นฉวี...ฤดีใส
เรื่องรุมเร้า...เผาผลาญ...พัดผ่านไป
เริ่มต้นใหม่...บินหลา...ถลาลม
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=883
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น