เสียงขลุ่ยครวญ...รันจวนใจ...คละไอกลิ่น
ดอกกระถิน...โรยระริน...สิ้นเกสร
ดอกโสน...โอ้เคยแย้ม...แซมกุญชร
บัดนี้จร...จากแล้ว...พร้อมแก้วตา
พี่มันจน...คนดูแคลน...แสนลำบาก
ขนำใบจาก...หากฝากฝัน...บ่หรรษา
รับจ้างเขา...เหมารายวัน...ถางคันนา
เก็บของป่า...หามาขาย...พอได้เงิน
เริ่มแรกรัก...น้ำต้มผัก...ตักชิมหวาน
พอเนิ่นนาน...กาลเปลี่ยน...เธอเอียนเขิน
ไม่อยากอยู่...ดูความถ่อย...ด้อยความเจริญ
แล้วก็เมิน...เดินจากไป...สิ้นใยดี
เธอขอลา...กับความจน...คนขายแรง
ส่งสายตา...กล้าแสดง...แขยงเหลือที่
ผู้ชายจน...ไม่ขอสน...บ่นพอที
ชีวิตนี้...พี่ทรัพย์น้อย...สร้อยเศร้าใจ
...ปล่อยเธอไป...ตามที่ใจ...ปรารถนา
ฟุ้งเมืองฟ้า...ขวัญดารา...พาหลงไหล
แสงสีเสียง...สุดเรืองรอง...ก้องอำไพ
อยู่เมืองใหญ่...เธอคงสบาย...กว่าท้องนา
http://poem.deedeejang.com/category/20/10841-ayoayoiayoayoayoayoayoiayoayoayoayoayoayoayoayoayoayoiayoaayoayo-benuser.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น