มีความสุข...ยิ่งนัก...จึงอยากร้อง
เป็นดั่งห้วง...ทำนอง...เพลงของสวรรค์
จิตเบิกบาน...สราญรมย์...คล้ายชมจันทร์
ที่ไร้เมฆ...หมอกควัน...มาปกคลุม
อยากให้คน...ทั้งโลก...ที่โศกเศร้า
ตื่นจากเหงา...และทุกข์...จุกร้อนรุ่ม
ได้รับความ...ชื่นใจ...สุขชุกชุม
อวบอวนด้วย...ธรรมคุ้ม...ปกป้องภัย
อิสระ...ทางใจ...ไฉนเลิศ
แลประเสริฐ...ยิ่งกว่า...จะปราศรัย
หากเริ่มค้น...จะพ้น...บ่วงมาลัย
ที่คล้องรัด...ทุกวัย...ให้ขุ่นมัว
http://poem.meemodel.com/etc/67193.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น