ชีวิตเรา...หาสมบูรณ์-แบบนั้นยาก
แม้รวยมาก...เท่าไหร่...คล้ายขัดสน
ยิ่งน้อยทรัพย์...รับเต็มเต็ม...เลยความจน
เกิดเป็นคน...กึ่งสำเร็จ-รูปกายา
มีร่างกาย...ไม่พิการ...นั้นว่าเลิศ
หากว่ามี...จิตประเสริฐ...ยิ่งเลิศกว่า
ยิ่งมีศีล...มีธรรม...นำชีวา
อุปมา...เหมือนมาม่า...ที่พร้อมทาน
เปรียบร่างกาย...ดั่งมาม่า...แกะจากห่อ
ที่ยังรอ...น้ำร้อน...กร่อนผสาน
คือสติ...เข้าคลุม...ทันอาการ
รสธรรมซ่าน...ดั่งเครื่องปรุง...ที่ลงตัว
สมาธิ...และปัญญา
จะเกิดค่า...
ดั่งเติมน้ำร้อน...ลงมาม่า...ใส่เครื่องปรุง
http://poem.meemodel.com/etc/66757.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น