มาเป็นสาว...ชาวบ้านนา...บ้านป่าทุ่ง
นุ่งผ้าถุง...อีรุงรัง...นั่งก็ยาก
ตอนเป็นเด็ก...เล็กอยู่กรุง...มุ่งหมายมาก
เพราะไม่อยาก...จากเมืองใหญ่...ไปทำนา
เกิดกรุงเตพ...โตกรุงเตพ...เด็กเตพอ่ะ
มุมานะ...ฝักใฝ่เรียน...เพียรศึกษา
พอเรียนจบ...รับใบ...ปริญญา
ก็ตั้งหน้า...หางานมา...ก็หลายปี
เดินโต๋เต๋...เซซัด...ปัดขี้ฝุ่น
หมาไล่วุ่น...จุ่นวิ่งงับ...ตับแทบบี้
เดินย่ำต๊อก...ย๊อกแย๊ก...แป๊กเต็มที
พ่อแม่ชี้...ลูกคนดี...ไปทำนา
กลับไปอยู่...หาปูปลา...เถิดหนาลูก
ช่วยยายปลูก...ข้าวเขียว...อย่าเที่ยวหา
งานมันน้อย...คอยตั้งนาน...เสียเวลา
ไปตั้งหน้า...ตั้งตา...ทำนาเรา
ช่วยคุณตา...สานไซ...ไปดักกบ
ขุดดินกลบ...คันนา...เอาน้ำเข้า
หัดถากหญ้า...ถอนรุ่น...ละมุนเบา
ไปเถิดเจ้า...เก็บกระเป๋า...เอาไปเลย
ไปไป๊...ไปอยู่กับคุณตาคุณยายไป๊
http://poem.meemodel.com/etc/53173.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น