คืนฟ้าหม่น มองดาว พราวระยับ
เมฆลอยทับ อับแสง แรงอ่อนล้า
คิดคิดไป ใจอาดูร สูญเวลา
นี่เรามา ทำอะไร ใยลับแล
มองทางไหน ก็ไกลเกิน จะไขว่คว้า
หยาดน้ำตา เริ่มลาร่วง ทั้งห่วงแม่
พ่อที่อยู่ คงดูทาง ต่างคอยแล
น้องสาวแท้ คงชะแง้ คอเป็นเอ็น
กว่าจะกลับ นับเวลา คงปีกว่า
โอ้แม่จ๋า พ่อจ๋า ลูกมองเห็น
ดาวดวงหนึ่ง ซึ่งมีแสง แฝงไอเย็น
ที่ลอยเด่น บนฟ้า ทาสีเทา
คอยก่อนนะ จะรีบกลับ นับวันได้
ไม่มากมาย หลายร้อยวัน ฝันแบบเก่า
จะกลับไป ซบไอดิน ถิ่นไทยเรา
อย่าพึ่งเศร้า เหงาตามลูก ปลูกสัมพันธ์
http://poem.meemodel.com/etc/52590.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น