โอ้ย!! หกล้ม...เจ็บจัง...หลังแทบหัก
ล้มดังพลั่ก! ...หักแน่แน่...โอ้แม่จ๋า
ปวดจังเลย...เอ่ยร่ำร้อง...นองน้ำตา
ไม่มียา...ทาด้วย...ซวยจริงจริง!!
นี่สายไฟ...ใคร? มาวาง...ไว้ขวางข้า
มันพันขา...พาให้ล้ม...จมแน่นิ่ง
ถ้าจับได้...ฉันฆ่า...อาร์ก้ายิง
อัดให้กลิ้ง...ยิงไม่ยั้ง...นั่งระอา
โอ้ย!!. ทำไง?...จะหาย...คลายร้าวรวด
เจ็บและปวด...นวดให้ที...คุณพี่ขา
มันระบม...ทั้งสันจม...ยากข่มคา
สุดจะล้า...ทั้งขาแขน...แค้นจริงเชียว!!
!!ใครวะ?...บังอาจมาวางไว้ตรงนี้!!
http://poem.meemodel.com/etc/52475.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น