เห็นขาวขาว...วาววับ...น่าจับต้อง
ฉันนั้นจ้อง...ยืนมอง...จนเวียนหัว
ทั้งอวบอึ๋ม...สะบึ้ม...ฮึ้ม.ทั้งตัว
อยากเนียนัว...รัวฟัด...กัดจริงจริง
ยิ่งพิจมอง...ใจก็ล่อง...หม่นหมองเศร้า
เจ็บปวดร้าว...ราวใครเอา...เข้าเผาผิง
ทำไงหนอ...ท้อใกล้ตาย...เหมือนใครยิง
สุดประวิง...ยิ่งทรมา...ล้าหัวใจ
อยากอยู่...ยาก.ยู้...รู้ว่าช้ำ
คงเป็นกรรม...ทำให้เจ็บ...เก็บเอาไว้
แค่เพียงแผ่น...แว่นกั้น...สะท้านใจ
อยากรู้ไหม...อยากเข้าไป...ใกล้ใกล้เธอ
ยิ่งกว่าหมา...เห็นปลากระป๋อง
http://poem.meemodel.com/etc/53350.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น