สายฝนโปรย...โรยหล่น...บนดินผืน
เสียงสะอื้น...เพราะขื่นขม...ลมพัดไหว
ใบไม้ปลิว...ลิ่วระล่อง...หมองทรวงใน
สุดขานไข...เขียนบรรยาย...ความทุกข์ทน
ใจสลาย...มลายดับ...ให้อับเฉา
เพราะว่าเขา...ทิ้งเรา...หนาวน้ำฝน
ฟ้าครืนคราง...หลั่งรด...หยดกมล
ยืนตากฝน...จนเป็นไข้...ใจละลาย
เมื่อหมดฝน...ก็หมดรัก...หักพร้อมด้วย
ใครจะช่วย...เยียวยา...รักษาให้
พ้นฤดู...คู่พลัดพราก...จากลาไกล
ทิ้งเราไว้...ให้ทุกข์ทน...ต้นเหมันต์
เข้าหน้าหนาว...สาวบ้านนา...ชั่งหนาวเหลือ
ผ้าห่มเจือ...หยิบเสื้อใส่...ปลายความฝัน
ไม่เหลือแล้ว...พี่แก้วใจ...ไกลจากกัน
เศร้าหวาดหวั่น...ครั้นใจคิด...ลิขิตกลอน
http://www.kaweeclub.com/4/benuser/msg29410/#msg29410
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น