กุหลาบแดง...แฝงรัก...สลักมั่น
ร้อนเร่าครัน...ขวัญชีวา...ทิวาใส
หมู่ภมร...อ้อนออเซาะ...เลาะเรียบใจ
หอมเมื่อไหร่...ก็ไม่หน่าย...ในกลิ่นนาง
กุหลาบขาว...วาวแสง...เกิดแผลงศร
บทรักตอน...อ่อนเยาว์...เคล้าไม่ห่าง
กลิ่นสดชื่น...รื่นฤดี...สีจางจาง
กลีบบอบบาง...น่าถนอม...เฝ้าดอมดม
กุหลาบเหลือง...เปลื้องรัก...ภักดิ์ใจมอบ
มากกว่าชอบ...ตอบคำ...ลำนำสม
เหลืองอำไพ...น่าลูบไล้...อยากใกล้ชม
แม้หนามคม...ก็อยากดม...ให้สมใจ
กุหลาบชมพู...รู้ใจ...ใคร่อยากชิด
แนบสนิท...มิตรคู่...ดูหวั่นไหว
ยิ่งพิจมอง...ใจแทบล่อง...กองให้ไป
มอบหัวใจ...ให้แด่เธอ...เพ้อออกมา
กุหลาบลาย...แม้หลายใจ...บ้างเล็กน้อย
แต่ก็ร้อย...ประดอยรัก...ดั่งปักษา
เร่ร่อนไกล...แค่ไหน...ก็กลับมา
คู่กายา...มิเคยกล้า...ลาจากกัน
กุหลาบม่วง...รักร่วง...ดวงใจช้ำ
เพราะใครทำ...หรือกรรมเก่า...ยากเฝ้าฝัน
ถ้าสนใจ...ก็มั่นคง...ตรงต่อกัน
สลักพลัน...มิหวั่นไหว...ไม่ผันแปร
กุหลาบดำ...ทำให้ช้ำ...ระกำจิต
อำมหิต...ผิดครร.รอง...มองแน่แท้
แต่ก็น่า...ค้นหา...ถ้าลองแล
สวยไม่แพ้...กุหลาบใด...ถ้าหมายดอม
กุหลาบงาม...หนามคม...นิยมรัก
อยากจะหัก...มาดม...ชมกลิ่นหอม
อยากจะรัก...อยากจะเด็ด...มาดมดอม
อยากจะหอม...แก้มเธอ...เหมือนกุหลาบจัง
http://poem.deedeejang.com/category/20/9458-9458.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น