ร้อนจริงจริง...ยิ่งกว่า...ปีไหนไหน
ยากทำใจ...ให้หาย...คลายอบอ้าว
อากาศร้อน...ใจยิ่งร้อน...นอนแนบเนา
นั่งนิ่งหาว...เร่าร้อน...อ่อนอกใจ
ไปนอกบ้าน...หาอาหาร...ทานแก้กลุ้ม
เดินดุ่มดุ่ม...แอบพุ่มไม้...สายลมไหว
พัดมาที...ก็ร้อนที...นี่ประไร
ร้อนมิคลาย...เกือบจะตาย...ก่อนได้กิน
สั่งอาหาร...มาทาน...ย่านเมืองหรู
นั่งชิดอยู่...คู่หน้าต่าง...ห่างโขดหิน
ดูสายน้ำ...ยามเที่ยง...เยี่ยงใจยิน
ด้วยรอกิน...ชิ้นปลา...น่าลิ้มลอง
ยกมาเสริฟ...ออร์เดิร์ฟ...เป็นน้ำซุป
พอซดปุ๊ป...ก็ร้อนปั๊ป...ศัพท์สยอง
ซุปลวกลิ้น...กินไม่ได้...อดได้ลอง
ปากเปิกพอง...ร้องเพราะร้อน...โอ้ย อ่อนใจ
ไม่กินแล้ว...แป้วปวด...พรวดพลาดจาก
ด้วยเจ็บปาก...อยากกลับบ้าน...ทานไม่ไหว
จ่ายเงินเสร็จ...เข็ดแล้ว...แคล้วทำใจ
ทั้งหมดไซร้...สิ้นกำไร...เพราะร้อนจริง
!!! โอ้ย ร้อน !!!
http://poem.meemodel.com/etc/43120.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น