ยืนโดดเดี่ยว...เดียวดาย...ไร้ใครเหลียว
ใจเปล่าเปลี่ยว...เสียวซ่าน...ม่านใจไหว
ไม่มีเลย...ไม่มี...ไม่มีใคร
จะใส่ใจ...ถามไถ่...ให้หายตรม
หนึ่งชีวิต...ถูกลิขิต...ปิดซ่อนเร้น
จิตเงียบเย็น...เป็นน้ำแข็ง...แรงขื่นขม
แล้วใครเล่า...จะเข้ามา...ยาอารมณ์
ให้หายตรม...พ้นซมซาน...เปิดม่านใจ
ยังรอคอย...คนร้อยใจ...ให้หายเศร้า
ให้เลิกเหงา...เผาความเย็น...เซ่นกายไหว้
ไล่ให้ไกล...ใจที่เย็น...เป็นดั่งไฟ
โอบกอดใจ...ให้ละลาย...ไปซะที
http://poem.meemodel.com/etc/42906.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น