หากตัวฉัน...นั้นเป็นนก...จะหกเหิน
แม้ยากเกิน...เผชิญร้อน...จนอ่อนไหว
แม้จะฝ่า...ท้าลมหนาว...ปวดร้าวใจ
แม้ทางไกล...หมายใจ...ใคร่โบยบิน
ฝนจะตก...ระหกเหิน...เกินใจหยุด
แม้ห่างสุด...จะรีบรุด...ไม่หยุุดผิน
จะร่อนไป...ตั้งใจ...ใช้ปีกบิน
กลับไปถิ่น...ดินแดน...แว่นแคว้นเดิม
หอบเอาความ...คิดถึง...ตรึงตราจิต
หากมีฤทธิ์...วิจิตร...คิดอยากเสริม
เอามากอง...โปรดจงตรอง...คล้องคำเดิม
รักแรกเริ่ม...เพิ่มลำนำ...ความห่วงใย
http://poem.meemodel.com/etc/43086.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น