ง่ายไปไหม...ที่เธอบอก...คำคำนั้น
น้ำตาฉัน...ไหลร่วง...ห่วงลูกน้อย
พึ่งลืมตา...มาได้...ใจหลุดลอย
มองลูกน้อย...ตาละห้อย...ด้วยน้อยใจ
ทำไมหนอ...พ่อบังเกิด...จึงเชิดหนี
ใจของพี่...นี้ทำ...ด้วยสิ่งไหน
ทำไมนะ...ใจชั่งดำ...ทำอย่างไร
น้ำตาไหล...ตกข้างใน...คนใจดำ
เสียงสะอื้น...ทำเธอชื่น...ระรื่นจิต
หนึ่งชีวิต...ผิดพลาด...สาดใจช้ำ
นี่หรือชาย...หมายใจภักดิ์...จากปากคำ
เขานั่งขำ...เรานอนช้ำ...สุดทำใจ
เธอเลือกเขา...เพราะเขาสาว...และสวยกว่า
จึงเอ่ยลา...ทิ้งน้ำตา...ให้พร่าไหว
ทิ้งลูกน้อย...และรอยช้ำ...เหยียบย่ำใจ
ฉันผิดไหม...ผิดอย่างไร...ช่วยไขที
เราเลิกกัน...เธอนั้นบอก...ออกจากปาก
เหมือนกระชาก...ซากหัวใจ...ให้ขมปี๋
นี่หรือผล...จากคนรัก...มาหลายปี
นี่หรือพี่...ที่ตอบแทน...แค้นจนตาย
http://poem.meemodel.com/etc/42801.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น