อรุณรุ่ง...เบิกฟ้า...มาขับไล่
ความมืดดำ...กรรมใด...ให้ถอยหนี
เปิดแสงทอง...คล้องธรรม...นำชีวี
ความสงบ...สุขขี...อยู่ที่ใจ
ความสว่าง...กลางจิต...นิมิตเห็น
สุขร่มเย็น...จริงหนอ...ละออใส
ดั่งแก้วเกล้า...น้าวโน้ม...ชะโลมใย
ทอเป็นไท...ไกลเหตุ...กิเลสคาว
ความขุ่นข้อง...หมองใจ...เริ่มไกลห่าง
เดินหนทาง...กระจ่างหล้า...ไคลคลาหนาว
ความขื่นขม...ตรมจิต...สะกิดวาว
เกิดปัญญา...ผ่องพราว...สีขาวนวล
ด้วยมวลเหตุ...เภทภัย...ทั้งหลายแหล่
เป็นเพียงแค่...ผลกรรม...ที่ทำหวน
สะท้อนกลับ...รับมา...อย่าตีรวน
เรื่องสมควร...ทั้งนั้น...จะหวั่นไย?
ใช้ปัญญา...ไตร่ตรอง...มองทะลุ
แล้วปะผุ...ซ่อมแซม...แกมแก้ไข
กระทำเหตุ...ให้ดี...มีทางไป
เริ่มกรรมใหม่...วันนี้...ให้ดีดี
คิด-พูด-ทำ...สิ่งใด...ก็ให้เที่ยง
อย่าเอนเอง...ตามกิเลส...ประเภทที่
ยุให้รำ...ตำให้รั่ว...ชั่วมากมี
เรื่องเช่นนี้...ควรเลี่ยง...อย่าเถียงเลย
หากจะคิด...จะพูด...จะทำแล้ว
ต้องแน่แน่ว...ตามศีล...อย่าปีนเฉย
นับเอาไว้...ไล่เรียง...อย่างเคียงเคย
ห้าข้อเอ่ย...ครบถ้วน...กระบวนความ
....
http://poem.deedeejang.com/category/22/12189-aayoyeayoayoayoayoaayoyeayoayoayoayoayo-benuser.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น