สายหมอกเย็น...เห็นทั่ว...สลัวทิศ
เพ่งมองพิศ...เลือนลาง...บนทางสรวง
ยาวไกลโพ้น...เหลือเกิน...เนิ่นลมลวง
ผูกด้วยบ่วงศ์...ถ่วงจิต...อวิชชา
เกิดสังขาร...วิญญาณ...เข้าสถิต
นามรูปติด...คิดฟุ้ง...ยุ่งหนักหนา
มีหลงโลภ...โกรธเกรี้ยว...ยึดเหนี่ยวมา
มารบังตา...บังใจ...ให้มืดมน
เปรียบอาทิตย์...คู่ธรรม...ช่วยชำระ
เปิดโลก...ทัศนะ...ละคลายหม่น
ให้รู้แจ้ง...แทงตลอด...เป็นยอดคน
ประเสริฐล้น...เทพพรหม...ก้มวันทา
http://poem.meemodel.com/etc/69304.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น