อายุมาก...หากทำตัว...ไร้เหตุผล
ก็เหมือนคน...เป็นเด็กน้อย...ด้อยเดียงสา
ร้องจะเอา...เหล่าของเล่น...เช่นนานา
ไร้วิชา...กล้าความรู้...อยู่เปล่าดาย
หากให้เปรียบ...มะพร้าวมัน...คั้นกะทิ
คือดำริ...ความแก่รู้...อยู่มิหน่าย
น่ายกย่อง...คล้องสรรเสริญ...ไปจนตาย
คนมากมาย...ต่างแซ่ซ้อง...มองว่าดี
หากว่าแก่...เป็นกระโหลก...กะลาแล้ว
ไร้สิ้นแวว...องค์ความดี...คนหน่ายหนี
ไม่มีใคร...อยากคบหา...ค้าไมตรี
หมิ่นศักดิ์ศรี...เกียรติยศ...หมดราคา
http://poem.meemodel.com/etc/69121.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น