ยามเย็นย่ำ...ค่ำลง...ปลงเสื้อผ้า
จากกายา...มาลงอ่าง...ล้างกายเนื้อ
ทั้งคราบไคล...ที่ไหลย้อย...รอยหยาดเหงื่อ
ที่ติดเนื้อ...ติดหนัง...ชั่งเหม็นจริง
ชำระล้าง...ในอ่างเงิน...จนเพลินจิต
ผิวน่าพิศ...น่าเพ่ง...เปล่งปลั่งยิ่ง
สุขจริงหนอ...ขอดื่มด่ำ...บำเรออิง
ไม่มีสิ่ง...ใดแล้ว...จะสุขเกิน
http://poem.meemodel.com/etc/55279.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น