เสียงฟ้าครวญ...ห้วนคำราม...ยามฝนหลั่ง
มองหน้าต่าง...ห่างระเบียง...เคียงคอมฯเก่า
กดแป้นเคาะ...เดาะระรัว...ตัวกับเงา
ยิ้มเหงาเหงา...เศร้าในใจ...ไร้เพื่อนคุย
อยากโทรหา..."จรกา"...ก็คงยาก
ต้องลำบาก...หากขอเบอร์...เธอคงถุย
จะโทรหา..."พีรดา"ก็...ไม่กล้าคุย
เพราะว่าเธอ...คงหลับปุ๋ย...คุยยังไง?
จะโทรหา..."พี่กันเอง"...ก็เกรงว่า
จะถูกด่า...หาว่ากวน...ชวนผลักไส
หรือจะคุย...กับฟ้าฝน...ให้พ้นไป
เซ็งบรรลัย...ใครว่างมั่ง...มานั่งคุย
http://poem.meemodel.com/etc/64419.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น