เทือกบรรทัด...คัดสรร...สวรรค์สร้าง
สูงสุดต่าง...ห่างเวหา...ทิวาหน
จันทร์กระจ่าง...พร่างพราย...ฉายแสงยล
สู่หมู่ชน...คนพื้นราบ...ซาบซึ้งทรวง
ที่ว่าสูง...ฝูงนกบิน...แทบสิ้นชื่อ
ใจคนหรือ...ถือสิ่งใด...ใช่แหนหวง
หลงมัวเมา...เถ้าธุลี...สีจันทร์ลวง
คอยตักตวง...เอาแต่ผล...ประโยชน์ตัว
คนบนเขา...เศร้าจิต...คิดสมเพช
ทุกเสี้ยวเศษ...เจตนา...พาฟ้าหลัว
ยิ่งมองเห็น...ความเป็นไป...ยิ่งน่ากลัว
ความเลวชั่ว...มัวมืดมิด...ปิดแสงจันทร์
http://poem.meemodel.com/etc/64530.html
จงเรียนรู้เท่าที่ต้องการ
ตอบลบแล้วลืมมันไปให้หมด
แล้วจะค้นพบตัวเอง
(เรารอท่านอยู่นานแล้ว)
...คนเขาเมาจันทร์...
ท่านรอนาน...แค่ไหน...เราไม่เห็น
ตอบลบเปิดประเด็น...เล้นรับ...จนคับแก้ว
ขออภัย...หากคำ...ไม่เพริสแพร้ว
ปล่อยให้ท่าน...กินแห้ว...ดั่งแมวซึม