เสียงฟ้าครวญ...หวนไห้...ใจสะท้าน
แดนทับลาน...บ้านป่าดง...คงเงียบเหงา
ฝนสั่งลา...คราห่างไกล...ไม่เหลือเงา
ความว่างเปล่า...คงจะเข้า...มาครอบงำ
ใกล้ถึงวัน...อำลา...มาประชิด
พรหมลิขิต...ชี้ทิศ...ชีวิตถลำ
ต้องจากไกล...ไปสักครา...มาหักลำ
ความทรงจำ...ย้ำภายใน...ใจไม่ลืม
ดั่งฝนรู้...ดูออก...บอกเศร้าเศร้า
ร้องไห้เบา...เคล้าสายลม...อารมณ์ดูดดื่ม
หวิดหวิวนัก...ใครผลักไส...หมายอยากลืม
รสรักดื่ม...ปลื้มแค่ฝัน...สั่นหวั่นทรวง
http://poem.meemodel.com/etc/63887.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น