โอ้เหนื่อยหน่าย...หายใจทิ้ง...สะบิ้งบัด
สุดอึดอัด...มันขัดข้อง...นั่งมองหา
สาวตาคม...ผมเส้นยาว...ขาวแตงกวา
อยู่ไหนหนา...ใยหายหน้า...ไม่มาเจอ
บอกให้รอ...หลายปี...ก็ดีดัก
เธอลืมรัก...สลักร้าว...หรือเจ้าเผลอ
แอบปันใจ...ไปแล้ว...แผ่วรักเบลอ
ทิ้งพี่เก้อ...ละเมอครวญ...จนป่วนใจ
พี่จะรอ...อยู่ตรงนี้...ตรงที่เก่า
พี่จะเฝ้า...รอเช้าค่ำ...ไม่หวั่นไหว
ถึงจะนาน...แสนนาน...สักปานใด
สี่ห้องใจ...พี่จะรอ...เธอผู้เดียว
http://poem.meemodel.com/etc/64452.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น