ทินกร...อ่อนแสง...สีแดงส้ม
ลับเหลี่ยมโลก...กลมกลม...ดั่งส้มแป้น
ที่หมุนไป...ไม่หยุด...สุดจะแมน
ผ่านหมื่นแสน...ล้านปี...ความเป็นมา
นั่งเรียบหาด...วาดทราย...สไลด์คลื่น
คนรักจาก...ไปเป็นอื่น...ชื่นหรรษา
เรานั่งเหงา...เศร้าซึม...ดื่มน้ำตา
ฆ่าเวลา...อัสดง...กับองค์อินทร์
ก้อนเมฆน้อย...คล้อยต่ำ...บอกค่ำแล้ว
แสงสีทอง...ใสแจ๋ว...แว่วถวิล
นวลอร่าม...เรืองรอง...คล้องเมฆิน
วิหกบิน...กราดกลาย...ณ.ชายเล
อกระส่ำ...คว่ำหงาย...กับสายคลื่น
ฤดูวัน...ผ่านคืน...ที่หักเห
เจ้าลิงจ๋อ...ง๋อเหงา...นั่งเฝ้าเปล
รอเพื่อนหนุ่ม...ตังเก...จะกลับมา
เขาไม่มา...แล้วจ๋อ...อย่ารออีก
เขาผลัดปลีก...หลีกเร้น...เช่นมัจฉา
ถึงรอไป...ก็ตายเปล่า...เศร้าชีวา
ไปกับข้า...เถิดหนอ...เจ้าหงอคง
กลับไปอยู่...ในที่...ที่เหมาะสม
ดีกว่ารอ...ตาก ลม...ตา กลมผง
เขาไม่รัก...ไม่แคร์...ไม่แลตรง
ไปนั่งปลง...อยู่วัด...กันเถอะเรา.
http://poem.deedeejang.com/category/20/11946-ayoayoaayoiayoayoayoayo-benuser.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น