ในมุมหนึ่ง...ของโลกกว้าง
ฉันมีแค่...ความอ้างว้าง...และสับสน
ต้องจากบ้าน...จากเพื่อน...จากทุกคน
มาผจญ...กับสิ่งใหม่...ในแดนไกล
ในวันนี้...ที่ฉันเศร้า...และเหงายิ่ง
คิดถึงสิ่ง...ที่รัก...ที่มักเห็น
เคยพบเธอ...คนรัก...ทุกเช้าเย็น
แต่ตอนนี้...คิดเห็น...ได้เพียงเงา
อยากบอกเธอ...ให้รู้...ว่ายังรัก
คิดถึงมาก...ใจแทบขาด...แล้วรู้ไหม
อยากอยู่เคียง...เหมือนเคยๆ...คอยรู้ใจ
อยากบอกไว้...ว่ารักเธอ...ทุกๆ วัน
ก่อนจะนอน...ก็ได้แต่...เฝ้านึกฝัน
ขอคืนนั้น...ได้พบ...ประสบเห็น
ขอเพียงแค่...สายลม...ที่อ่อนเย็น
พัดกระเซ็น..ลู่ไป...ให้ถึงเธอ
ฝากบอกเธอ...คนรัก...ยามไกลห่าง
แม้นอ้างว้าง...อย่าลืม...เธอมีฉัน
อยู่ตรงนี้...ในหัวใจ...เธอทุกวัน
และจะอยู่...ตลอดกาล...ตลอดไป
ปล...จากความรู้สึกของคนแต่งที่คิดถึงคนรักที่อยู่เมืองไทย...
ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยนะคะ ถือว่าเป็นกำลังใจ
http://poem.meemodel.com/miss/37084.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น