ล่องเรือน้อย...ลอยคว้าง...กลางปากอ่าว
คลื่นลมหนาว...พายุ...ประทุโหม
น้ำซัดสาด...กลาดเข้า...ปะทะโครม
กาบเรือโน้ม...โทรมทรุด...สุดรำพัน
จะค้ำถ่อ...ต่อไป...ยังไงไหว
ลมหายใจ...แทบขาด...หวาดสะบั้น
หรือลิขิต...ขีดขวาง...เส้นทางตัน
ประตูฝัน...แค่เอื้อม...เพียงเงื้อมมือ
ตามไขว่คว้า...มานาน...หลายกาลเนิ่น
ต้องเผชิญ...ทุกข์ยาก...หลากหวาหวือ
เหนื่อยอ่อนแรง...แข้งขา...สายตาปรือ
สมองตื้อ...อื้ออึง...ประหนึ่งมรณา
http://poem.meemodel.com/etc/67681.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น